A byddaf yn rhoi munud o fy amser i Mabon ap Gwynfor ac i Siân Gwenllian. 

Mae'r tywydd twymach yma o'r diwedd—wel, dwi'n meddwl ei fod e, beth bynnag—ac felly bydd mwy o bobl yn rhoi heibio eu dillad trwm ac yn treulio mwy o amser yn yr awyr agored, boed yn mwynhau yn yr ardd neu'n cael hwyl ar y traeth neu yn y parc. Ac mae'r haf yn rhoi cyfle inni i gyd, wrth gwrs, fwynhau mwy o'r hyn sydd gan Gymru i'w gynnig o ran ein llecynnau awyr agored hardd. 

Pan oeddwn i'n blentyn, roedd mam bob amser yn gwneud yn siŵr bod gen i eli haul ymlaen, a phan oedd fy mhlant i yn iau roeddwn i'n eu gwylltio nhw yn gyson drwy eu hatgoffa i ddefnyddio eli haul ac i wisgo het. Pan ges i losg haul—ydyn, rŷn ni i gyd wedi bod yna, a dwi'n siŵr bod llawer ohonom wedi llosgi tipyn bach tra ein bod ni mas yn canfasio strydoedd Cymru am oriau dros yr wythnosau diwethaf—byddwn i, fel llawer o bobl dwi'n siŵr, yn ei ddiystyru fel rhywbeth annifyr a diflas yn unig a jest yn rhybudd bach i fod yn fwy gofalus yn yr haul y tro nesaf. Ond nid rhywbeth bach diflas ac annifyr mo niwed croen gan yr haul mewn gwirionedd.